Koncesja turystyczna nr 3 z dnia 5.11.1999r. wydane przez Wojewodę Kujawsko - Pomorskiego

Zabytki Inowrocławia

 

ZABYTKI

Miejsca, które warto zobaczyć w Inowrocławiu:

Kościół p.w. Imienia Najświętszej Marii Panny – Ruina

Jest niewątpliwie najstarszym zabytkiem Inowrocławia. Budowę rozpoczęto przed 1186 rokiem z fundacji książąt kujawskich. Kościół ten do lat 30-tych XIV wieku był kościołem parafialnym Inowrocławia, później podmiejskich wsi, a od XVI wieku świątynią filialną inowrocławskiej fary. W XIX wieku kościół uległ zniszczeniu i popadł w ruinę. W 1901 roku częściowo go odbudowano. W północnej ścianie wykute są w kamieniu „diabelskie maski”. Ich powstanie przypisuje się reminiscencjom religii pogańskich. Przy kościele dawniej znajdował się cmentarz. Użytkowany był od XI do XX wieku. Obecnie zlokalizowano na nim pomnik Powstańców Wielkopolskich.

Kościół p.w. Św. Mikołaja – Fara

Jest drugim średniowiecznym zabytkiem Inowrocławia, gotycką, trzynawową budowlą typową dla średniowiecznych kościołów miejskich. Tutaj właśnie 10 lutego 1321 roku arcybiskup Janisław ogłosił wyrok sądu papieskiego, skazujący Krzyżaków na zwrot Pomorza. Tutaj również w dniu 13 grudnia 1860 roku został ochrzczony najwybitniejszy syn Ziemi Kujawskiej – Jan Kasprowicz. Kościół Farny podlega szczególnej ochronie z tego względu, iż znajdują się w nim pozostałości po innych dziś już nieistniejących inowrocławskich świątyniach. Jest on więc jakby „zbiorową pamięcią” całej sztuki sakralnej Inowrocławia.

Mury obronne

Po potężnych obmurowaniach pozostały tylko dwa fragmenty murów obronnych. Zbudowane po 1431 roku miały bronić miasto przed powtórnym najazdem Krzyżaków. Mury miały w obwodzie około 1800 metrów długości. Wyburzono je w XIX wieku, a do naszych czasów zachował się niewielki fragment usytuowany przed Szkołą Muzyczną przy ul. Kilińskiego oraz w różnym stopniu zachowany fragment stojący na południowej granicy parcel ulicy Kasztelańskiej. Mury te widoczne są od ulicy Poznańskiej.

Dom Jana Kasprowicza w Szymborzu

Szymborze jest miejscem gdzie 12 grudnia 1860 roku przyszedł na świat najwybitniejszy poeta Kujaw – Jan Kasprowicz. Dom, w którym urodził się poeta co prawda nie istnieje. Spalił się w 1916 roku ale w 1919 zbudowano nowy budynek dla Anny Roliradowej (siostra poety). Obecnie mieści się tam Oddział – „Dom Rodzinny Jana Kasprowicza” ze zbiorem pamiątek po rodzinie poety. Dom jest własnością Muzeum im. Jana Kasprowicza w Inowrocławiu. Budynek wpisany jest do rejestru zabytków.

Kopalnia Soli

Historia Inowrocławia od najdawniejszych czasów związana jest na trwałe z dziejami górnictwa solnego. Średniowieczne saliny stały się zalążkiem kujawskiego solarstwa będącego podstawą rozwoju miasta. Właśnie na bazie soli powstało ponad 100 lat temu Uzdrowisko wykorzystujące lecznicze własności solanek. W pierwszej połowie XX wieku powstała Kopalnia Solno z szybem Solno I, w której zastosowano system eksploatacji komorowej. Drugi szyb Solno II powstał w latach 60-tych, którym wydobywano solankę do roku 1986. Wyrobiska Kopalni odkrywały groty z naturalnymi kryształami o różnorodnych formach i wielkościach. W kopalni podziwiać można było kryształy bezbarwnego i niebieskiego halitu, miodowego karnalitu, jaskółcze ogony krystalicznego gipsu, a także różowe i czerwone odcienie soli młodszych. Jednak ze względu na duże koszty eksploatacji kopalni oraz fakt powstania nowych kopalń w Górze i Mogilnie postanowiono zlikwidować kopalnię w Inowrocławiu. Spowodowało to  utratę jednego z unikalnych pomników przyrody na świecie. Teraz solanka wydobywana jest wyłącznie w okolicach Inowrocławia w kopalniach „Góra” i „Mogilno”. Inowrocławska Kopalnia Soli posiadała także warzelnię soli, której historia sięga roku 1873 a więc o wiele starszego niż historia samej kopalni.